ศิขริน, ศิขรี หมายถึง [สิขะ] น. ภูเขา. ว. มียอด, ใช้ว่า ศิงขริน หรือศิงขรี ก็มี. (ส. ศิขรินฺ).
[สิขะ] น. ภูเขา. ว. มียอด, ใช้ว่า ศิงขริน หรือศิงขรี ก็มี. (ส. ศิขรินฺ).
ดู ศิขร.
ดู ศิขร.
น. จุกหรือแกละ; หงอน. (ส.).
น. จุก; หงอน; เปลวไฟ. (ส.; ป. สิข).
น. หมาจิ้งจอก. (ส. ศฺฤคาล; ป. สิงฺคาล).
น. ศิขร, ภูเขา. (ส. ศิขร).